Erkenning

Ek het die ongelooflike voorreg gehad om aan Linda Doyer erkenning te kon
gee die aand tydens my musiekmotiveringsprogram in Witrivier.

Linda vertel dat iemand wat ook kanker gehad het sê: "ek sou dit nie wou
oorhê nie, maar ek sou dit ook nie wou misloop nie."

Sy verstaan daardie woorde want na 11 jaar waarin kanker in haar en haar
gesin se lewe gekom het - het die lewe vir haar nuwe betekenis, sin en
vreugde gekry.

Ek het die voorreg gehad om Wanda te ontmoet en vir haar erkenning te kon gee, tydens my musiekmotiveringsprogram in Lydenburg.

Wanda het in 1995 gematrikuleer aan Hoërskool Lydenburg en in 1998 is sy getroud en drie kinders word uit die huwelik gebore.

In 2006 verander die gesin se lewe drasties toe haar man met kanker gediagnoseer word. Wanda deins nie terug van hierdie moeilike omstandighede nie en neem leiding in die gesin, terwyl sy haar man versorg. . .

Hierdie ongelooflike mens moet jy ontmoet en haar beleef om haar te waardeer.

Ek het haar met die reëlings van die funksie wat ons saam aangebied het - oor die telefoon leer ken - 'n vrou met soveel integritiet, so professioneel, so vriendelik en deeglik. Toe ek haar ontmoet, was ek verstom. Marthina is jonk van gees met die sielvolste blou oë van wat weet wat die lewe is en vra, en nie terugdeins nie!

Sy werk by die kerk en hanteer alles in die kantoor vanuit haar rolstoel en so het sy die funksie waarby ek in Alberton opgetree het self gereël.

Sy het met pyn en deursettingsvermoë haarself geleer om onafhanklik te wees - bo alle verwagtinge. Ek het vir Marthina gevra om self haar storie te vertel. . .

Elsje se wakker oë en vrolike geaardheid val jou eerste op en wanneer jy hierdie 26-jarige jong dame ontmoet en as jy dan haar lewenspad leer ken, kan jy net bewonderend terugstaan en kyk na iemand met 'n ongeskende siel, ondanks al die beproewinge.

Ek het haar ontmoet deur die eer te kon hê om aan haar erkenning te kon gee vir die besondere persoon wie sy is.
Sy het net 'n onverbete veggees om met passie voort te leef.

Haar broer Ryk Neethling sê: "Wanneer ek dink dinge in my lewe loop sleg, dink ek aan my sussie - hoe sy haar teenspoed hanteer het. . . "

Lynette se storie laat my dink aan Hanna in die Bybel wat by die Here se voete gesmeek het vir 'n kind - en die Here het vir haar 'n kind gegee .... Samuel......

Hierdie ma - Lynette - het besluit dat sy die Here sal vertrou vir haar kind André se genesing - en dat sy nie sal laat los nie - soos Hanna....

Toe ek vir haar erkenning gee, het Lynette met haar hemelblou oë vol trane, met soveel oortuiging vir die hele saal gesê dat haar kind weer sal loop. En ek glo saam met haar......
Sy vertel vir ons haar storie in haar eie woorde . . .

Jonita is 'n projekbestuurder by 'n argitkfirma in Polokwane en die ma van twee pragtige dogtertjies. Sy vertel self vir ons haar storie, wat handel ook haar kankerstryd. Jonita sê dat toe sy eers haar storie begin skryf het, sy nie kon ophou nie. Naratiewe terapie (om jou storie te vertel) het groot genesende waarde, ons behoort dit meer te doen. Ek stel graag Jonita aan die woord.

Ek identifiseer so sterk met Annelize se verhaal omdat dit ook handel oor 'n ontroue lewensmaat. Eers as jy self in sulke omstandighede beland besef jy hoe moeilik dit is om die omstandighede te hanteer en hoe baie wysheid 'n mens nodig het om die regte besluite te neem. Ek het groot respek vir Annelize en die manier hoe sy haar omstandighede hanteer. Lees gerus hoe sy haar pad na genesing stap.

In Januarie 2004 verander hierdie besondere vrou se lewe ingrypend.  Na 'n huwelik van 27 jaar wat maar ook traumaties was, kry haar man beroerte en laat hom verlam en hy verloor sy vermoë om te praat. Hulle verloor hulle eiendomme en besittings en hele lewenstyl. . .

Baie keer gebeur die lewe met ons sonder dat ons dit vra en tog het ons altyd keuses. En dis nie so maklik om altyd die regte keuse te maak nie, veral as ons vasgevang raak in situasies wat besluite baie kompleks maak. Dis maklik om aan die buitekant te staan en oor iemand se lewe 'n opinie te lewer want jy weet mos nie waar daardie persoon dalk al was nie. Soms voel dit vir my of die lewe jou op een spesifieke plek beetkry - en nie wil laat los nie - en waar jy elke keer moet vasstaan om te oorwin! . .

Ek het in Standerton 'n fenominale vrou ontmoet en ek deel haar storie omdat haar deursettingsvermoë verstommend is. Sy is 'n lewende voorbeeld van iemand wat elke dag hoop leef - van hoe sy haar situasie nog elke dag moet hanteer...
Hier vertel sy self haar storie:

Waar begin ek?
My naam is surika pretorius en ek is nou 32 jaar oud. . .